ข่าว

สถานะการพัฒนาในประเทศของแบคทีเรียตกค้างของยาปฏิชีวนะ

ขยะมูลฝอยที่เกิดขึ้นระหว่างการผลิตยาปฏิชีวนะคือเศษแบคทีเรีย และส่วนประกอบหลักคือไมซีเลียมของแบคทีเรียที่ผลิตยาปฏิชีวนะ สื่อเพาะเชื้อที่ไม่ได้ใช้ เมแทบอไลต์ที่เกิดขึ้นระหว่างกระบวนการหมัก ผลิตภัณฑ์จากการย่อยสลายของอาหารเลี้ยงเชื้อ และจำนวนเล็กน้อยของ ยาปฏิชีวนะ เป็นต้น . แบคทีเรียที่ตกค้างจากการหมักด้วยยาปฏิชีวนะ เนื่องมาจากอาหารเลี้ยงเชื้อที่เหลือและยาปฏิชีวนะจำนวนเล็กน้อยและผลิตภัณฑ์จากการย่อยสลายของแบคทีเรีย พวกมันอาจเป็นอันตรายต่อสิ่งแวดล้อมทางนิเวศวิทยา ได้รับการยอมรับจากประชาคมระหว่างประเทศว่าเป็นหนึ่งในอันตรายสาธารณะหลักในการผลิตยาปฏิชีวนะ นี่คือโลกด้วย สาเหตุของการเลิกใช้วัตถุดิบยาปฏิชีวนะในบางประเทศที่พัฒนาแล้ว เนื่องจากมีสารอินทรีย์ในปริมาณสูงในแบคทีเรียที่ตกค้าง จึงสามารถทำให้เกิดการหมักขั้นที่สอง ทำให้สีเข้มขึ้น ทำให้เกิดกลิ่นเหม็น และส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมอย่างรุนแรง ดังนั้นเป็นเวลานานที่ผู้คนแสวงหาวิธีการควบคุมมลพิษที่ประหยัดมีประสิทธิภาพและมีความจุสูง

ประเทศของฉันเป็นผู้ผลิตและส่งออก API ที่ใหญ่ที่สุดในโลก ในปี 2015 ผลผลิตของยาปฏิชีวนะ API มีจำนวนมากกว่า 140,000 ตัน และมีแบคทีเรียทางการแพทย์เหลืออยู่มากกว่า 1 ล้านตันที่ต้องดำเนินการในแต่ละปี วิธีจัดการและใช้สารตกค้างทางชีวการแพทย์อย่างถูกต้องครอบคลุมพื้นที่ตลาดที่กว้างขวาง ผลิตภัณฑ์หลังการบำบัดรักษาสิ่งแวดล้อมของแบคทีเรียที่ตกค้างสามารถใช้เป็นตัวปรับสภาพดินสำหรับการผลิตวัตถุดิบ ซึ่งสามารถปรับปรุงมากกว่า 5 ล้าน mu ของดินทางการเกษตรน้ำเกลือ-ด่าง ปรับปรุงโครงสร้างดิน และเพิ่มคุณค่าทางโภชนาการของพืช . เทคโนโลยีแบบบูรณาการสำหรับการบำบัดชีวการแพทย์ที่ไม่เป็นอันตรายสามารถใช้ประโยชน์สูงสุดจากทรัพยากรที่เหลือจากชีวการแพทย์ได้อย่างครอบคลุมสูงสุด ซึ่งมีประโยชน์ทางเศรษฐกิจตามความเป็นจริงและผลประโยชน์ทางสังคมและสิ่งแวดล้อมในระยะยาว

ลักษณะของตะกรันยาปฏิชีวนะ

ปริมาณความชื้นของแบคทีเรียที่เหลือจากยาปฏิชีวนะคือ 79% ~ 92% ปริมาณโปรตีนดิบในคราบแบคทีเรียที่เป็นยาปฏิชีวนะแบบแห้งคือ 30% ~ 40% ปริมาณไขมันดิบคือ 10% ~ 20% และมีเมตาบอลิซึมระดับกลาง สินค้า. ตัวทำละลายอินทรีย์ แคลเซียม แมกนีเซียม ธาตุ และยาปฏิชีวนะที่เหลือจำนวนเล็กน้อย

ยาปฏิชีวนะที่แตกต่างกันมีประเภทและกระบวนการที่แตกต่างกัน และองค์ประกอบของสารตกค้างของแบคทีเรียก็มีความหลากหลายเช่นกัน แม้แต่ยาปฏิชีวนะชนิดเดียวกันก็มีหลายส่วนผสมด้วยเนื่องจากกระบวนการที่แตกต่างกัน

แนวโน้มอุตสาหกรรมการประมวลผลทางเทคนิคในประเทศและต่างประเทศ

ตั้งแต่ปี 1950 เป็นต้นมา ยาปฏิชีวนะที่เหลือถูกใช้เป็นสารเติมแต่งอาหารสัตว์เพื่อสร้างอาหารที่มีโปรตีนสูง ประเทศของฉันได้ให้คำมั่นที่จะวิจัยในด้านนี้มาตั้งแต่ปี 1980 จากการศึกษาพบว่าการเพิ่มยาปฏิชีวนะไมซีเลียมในอาหารมีผลดีสองประการ ในแง่หนึ่ง มันสามารถส่งเสริมการเจริญเติบโตของสัตว์ปีกและเพิ่มผลผลิต และเนื่องจากส่วนประกอบของยาที่เหลือสามารถป้องกันโรคบางชนิด การเพิ่มปริมาณที่เหมาะสมสามารถช่วยลดต้นทุนการใช้อาหารสัตว์และอัตราการตายของสัตว์ปีก แต่ในทางกลับกัน ยาปฏิชีวนะจำนวนเล็กน้อยที่เหลืออยู่ในไมซีเลียมตกค้างและผลิตภัณฑ์จากการย่อยสลายของแบคทีเรียปฏิชีวนะจะอุดมไปด้วยสัตว์ และมนุษย์จะอุดมไปด้วยมนุษย์หลังจากรับประทานอาหาร เพื่อให้ร่างกายมนุษย์พัฒนาความต้านทานต่อยาได้ ในช่วงที่เริ่มมีอาการของโรค ปริมาณปริมาณมากสามารถบรรเทาสภาพและเป็นอันตรายต่อสุขภาพของมนุษย์อย่างร้ายแรง ในเวลาเดียวกัน ไมซีเลียลที่ตกค้างส่วนใหญ่จะถูกทำให้แห้งโดยแสงแดด ซึ่งสร้างมลพิษต่อสิ่งแวดล้อมโดยรอบอย่างร้ายแรง ในปี พ.ศ. 2545 กระทรวงเกษตร กระทรวงสาธารณสุข และสำนักงานคณะกรรมการยาแห่งรัฐ ได้ออกประกาศ "แคตตาล็อกยาที่ห้ามใช้ในอาหารและน้ำดื่มสำหรับสัตว์" รวมทั้งยาปฏิชีวนะ ตามข้อกำหนดของ "นโยบายเทคโนโลยีการป้องกันและควบคุมมลพิษในอุตสาหกรรมยา" ที่ออกโดยกระทรวงคุ้มครองสิ่งแวดล้อมในเดือนมีนาคม 2555 ขยะเส้นใยจำนวนมากจะถูกจัดประเภทเป็นของเสียอันตรายและต้องถูกเผาหรือฝังกลบอย่างปลอดภัย มีระดับของความยากลำบากในต้นทุนทางเทคนิคและเศรษฐกิจขององค์กร ภายใต้เงื่อนไขที่มีอยู่ ต้นทุนการประมวลผลอาจเกินต้นทุนการผลิต

อุตสาหกรรมยาในประเทศของฉันกำลังพัฒนาอย่างรวดเร็ว มีการผลิตของเสียจากแบคทีเรียจากยาปฏิชีวนะหลายล้านตันทุกปี แต่ไม่มีวิธีการรักษาที่ปลอดภัยและมีประสิทธิภาพ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องเร่งด่วนที่จะต้องหาวิธีการรักษาที่มีประสิทธิภาพ เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม และมีปริมาณมาก